دلهره
دلهره تاریخ اعزام لعنتیش اومد...
10/1
اما هنوز پادگانش معلوم نیست
کماکان میترسم و نگرانم.
بدون اون چیکار کنم خدایا..
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
نظرات (22)
مامان ثمين
25 آبان 92 10:01
25 آبان 92 10:01
حال دلت رو ميفهمم ولي بايد توكلت رو به خدا بكني و همه چيز رو به او واگذار كني توي اين مدت كه همسرت نيست بابا و مامان كه هستند ازشون كمك بگير به خدا بهترين دوست آدم هستند.نگران نباش
مامان یکتا و تینا
25 آبان 92 12:43
25 آبان 92 12:43
عزیزم غصه نخور اگر قسمتش باشه می ره و زود می ایه تا چشم به هم بگذاری تموم می شه چرا این قدر غصه می خوری 
همسرم، همه ی هستی ام
25 آبان 92 15:58
25 آبان 92 15:58
عزیزم!پس توکلت کو؟
انقدر دلهره نداشته باش،انقدر بیتابی نکن،مطمئن باش همه چی به خوبی تموم میشه.البته نمیگم حق نداری،حق داری خیلی زیاد هم حق داری، ولی شما دیگه وارد یه زندگیه دو نفره شدید، زندگی خوشی داره، سختی و مشکلات داره، اگه بخوای به خاطر سربازی همسرت که به یه چشم به همزدنی تموم میشه انقدر خودت رو ببازی و ناراحت بشی، که نمیشه گلم.پس همین الان اضطراب و استرس رو از خودت دور کن، قوی باش. 
انقدر دلهره نداشته باش،انقدر بیتابی نکن،مطمئن باش همه چی به خوبی تموم میشه.البته نمیگم حق نداری،حق داری خیلی زیاد هم حق داری، ولی شما دیگه وارد یه زندگیه دو نفره شدید، زندگی خوشی داره، سختی و مشکلات داره، اگه بخوای به خاطر سربازی همسرت که به یه چشم به همزدنی تموم میشه انقدر خودت رو ببازی و ناراحت بشی، که نمیشه گلم.پس همین الان اضطراب و استرس رو از خودت دور کن، قوی باش.
مامان لي لي
26 آبان 92 4:12
26 آبان 92 4:12
نسترن جان من اگر قابل بوده باشم برات سر هر دوتا نذري ها دعا كردم و برات شمع روشن كردم
دلم روشنه شوهرت تهران مي افته😘😘😘
مامان کوروش
27 آبان 92 9:40
27 آبان 92 9:40
سلام نسترن جون پستت رو خوندم عزیزم توکلت به خدا باشه خدا هیچ وقت بنده شوتنها نمیزاره این روزها هم میگذره هر چند سخته ولی به این فکر کن که پیش عشق زندگیت هستی و اصل اونه که به دستش اوردی شما با قدرت عشقی که دارید حتما این روزهای سخت رو پشت سر میزارید توکلت به خدا باشه
مامان دینا
27 آبان 92 12:21
27 آبان 92 12:21
عزیزم نگران نباش ایشالله همه چی ختم بخیر بشه براتون
امیدوارم این روزای مضطربت هرچی زودتر تموم شه
مهتاب
27 آبان 92 13:14
27 آبان 92 13:14
می گذره!!! همه چی می گذره.... منم سال اول ازدواجمون شوهرم رفت سربازی و همن حین بچه دار شدم و الان 9 سال ازون موقع ها می گذره
کاکل زری یا ناز پریییی
27 آبان 92 14:35
27 آبان 92 14:35
آخیییییییی نسترن جونمممممممممم نگرانی پایه ثابت زندگی ما جوونا عزیزممممممم خیلی سخته اما سعی کن بی خیال باشی گلم
مامان لي لي
29 آبان 92 2:52
29 آبان 92 2:52
به پاس خوبیهایت هربار كه از ذهنم میگذری لبخند پرمهر خدا را برايت آرزو ميكنم......
رضوان مامان رادین
29 آبان 92 23:51
29 آبان 92 23:51
نسترنننننننن چرا اینقدر بی تابی دوست خوبم؟؟؟عزیزم ناراحت نباش اولا که آموزشی هر کسی را میندازن شهر خودش مخصوصا اگه متاهل باشه که نور علی نوره...
بعدشم 2 ماه که چیزی نیست چشم بهم بزنی تموم شده خانوم گل...
من چی بگم که وقتی عقد کردم 18 ماه از سربازی همسری مونده بود اونموقع من اراک بودم و اون تهران...ماهییکبار اونم 2-3 روز همو میدیدم...
خودتم که میدونی دوران عقد دورانیه که همش دوست داری پیش همسریت باشه و تند تند دلت واسش تنگ میشه مخصوصا برای مایی که بعد از 7 سال دوستی به هم رسیده بودیم...
پس اینقدر خودتو با فکر و خیالهای بد آزار نده عزیزم...مواظب خودتو دل مهربونت باش
عشق مامان و بابا
1 آذر 92 14:27
1 آذر 92 14:27
سلام نسترن جون
غصه نخور عزیزم، ایشالا که شوهرت میفته تهران
بعدشم توی یه چشم به هم زدن تموم میشه
میدونم خیلی سخته ولی چکار میشه کرد، زندگی همینه، باید صبر داشته باشی و صبر
ایشالا که شوهرت همیشه سالم و سرحال باشه و سایه اش بالای سرت، حتی اگه توی پادگان باشه
مامان الینا
8 آذر 92 9:10
8 آذر 92 9:10
سلام عزیزم من به خاطر اسم جالبی که وبلاگ شما داشت توجه ام جلب شد منم وقتی دقیقا شرایط شما رو داشتم همسرم رفت سربازی اولا که دوره اموزشی خیلی کوتاهه و سریع میگذره و ثانیا متاهلین رو برای ادامه دوران خدمت شهر خودشون میندازن اگر هم این اتفاق نیافته میشه با پیگیری درستش کرد تا همسرتون شهر خودتون بیفته نگران نباش زودی میگذره
مطلب بعدی
یه پست فقط برای دوستام
مطلب قبلی
اونچه که نباید اتفاق افتاد
